Журналистің үстінде бронежилет жоқ, бірақ батылдығы бар. Оның қолында қару емес — қалам мен микрофон ғана. Алайда дәл осы құралдар кейде ең қауіпті «қылмыс құралына» айналып кетеді.

Журналистер жалаңаш — себебі оларды қорғайтын заң бар сияқты, бірақ іс жүзінде сол заң көбіне биліктің жағында.
Олар әр репортажда, әр сұхбатта шындықты айтамын деп, өз мансабын, тіпті өмірін тәуекелге тігеді.

Қаржылай қолдау жоқ, құқықтық кепіл әлсіз, моральдық қысым көп. Бірақ соның бәріне қарамастан, олар үнсіз қалмайды. Өйткені журналистика – жай жұмыс емес, қоғамның көзін ашатын миссия.

Журналистердің жалаңаштығы – әлсіздік емес, ашықтықтың символы.
Олар биліктің, бизнестің, не бір топтың емес, халықтың алдында ғана есеп береді. Ал халық шындықты естігісі келген жерде журналист ешқашан жалғыз болмайды.

Бердалы Ораз